Ρεπορτάζ από την πρώτη συνάντηση της Πρωτοβουλίας Πολιτών για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων στο Δήμο Παύλου Μελά

Σε ενημέρωση – εκδήλωση που έγινε το βράδυ της Τρίτης 26 Μαΐου στο Πολιτιστικό Κέντρο ¨Χρήστος Τσακίρης¨, μέλη πρωτοβουλίας πολιτών του Δήμου Παύλου Μελά, αλλά και προσκεκλημένοι τους παρουσίασαν σε πλήθος κόσμου, την άκρως ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη πρότασή τους για τη δημόσια - κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων στο δήμο τους.

Η Κατερίνα Μοσχούλα, φοιτήτρια Βιολογίας του ΑΠΘ και ο Μιχάλης Σπάσος εκπαιδευτικός - μηχανικός, από την πρωτοβουλία των πολιτών, στην αρχή ενημέρωσαν τους παρευρισκόμενους για το πώς εκκολάφτηκε η πρωτοβουλία αυτή, τι σημαίνει δημόσια - κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων, πως μπορεί αυτή να εφαρμοστεί στο Δήμο Παύλου Μελά και τι οφέλη μπορεί να προσφέρει σε πολίτες και στο δήμο.

Τα μέλη ανέφεραν ότι ¨Η βασική ιδέα είναι να δημιουργηθεί έναςκοινωνικός αστικός συνεταιρισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, όπου ο βασικός στόχος θα είναι η ορθή διαχείριση των απορριμμάτων και ο κάθε πολίτης θα συμμετέχει ισότιμα με μία μετοχή – μέρισμα και δικαίωμα μίας ψήφου στις αποφάσεις. Ο ρόλος των πολιτών θα είναι να συμμετέχουν ενεργά στην ορθή διαχείριση των απορριμμάτων τους (διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, κομποστοποίηση), και να  αποφασίζουν πως θα συλλέγονται, που θα πουλιούνται και που θα πηγαίνουν τα οφέλη και όχι απλά να είναι ακροατής συλλογής ανακυκλούμενων υλικών.

Δηλαδή οι ίδιοι οι πολίτες θα έχουν την κατάσταση της διαχείρισης των ανακυκλούμενων στα χέρια τους.

Υπενθύμισαν στους ακροατές, ότι ο υφιστάμενος σχεδιασμός της Θεσσαλονίκης για τα απορρίμματα, έχει αποτύχει, καθώς δεν προέβλεπε στην ορθή διαχείριση, παρά μόνο στη συμπίεση (βλέπε ΣΜΑ Ευκαρπίας), στην από εκεί ταφή τους (ΧΥΤΑ Μαυροράχης) ή καύση τους (Εργοστάσια καύσης) με μηδενικά οφέλη για τους δήμους και τους δημότες.

Πρωτοβουλία πολιτών για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων στο Δήμο Παύλου Μελά

Διακήρυξη της Πρωτοβουλίας πολιτών για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων στο Δήμο Παύλου Μελά Θεσσαλονίκης

Συμπολίτες,

Στο δήμο μας, αλλά και σε όλη την Ελλάδα σήμερα, τα αστικά στερεά απορρίμματα (ΑΣΑ) στο μεγαλύτερό τους ποσοστό καταλήγουν να θάβονται σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Επειδή αυτή η μέθοδος διαχείρισης των ΑΣΑ είναι η χειρότερη που υπάρχει - και με αυτό το πρόσχημα - επιχειρείται πανελλαδικά, αλλά και στην περιοχή μας, η εγκατάσταση εργοστασίων καύσης – ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων, που θα αναλάβουν ιδιωτικές επιχειρήσεις στα πλαίσια ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των ΑΣΑ.

Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον των πολυεθνικών και εθνικών εταιρειών οφείλεται στο γεγονός ότι η διαχείριση των απορριμμάτων μπορεί να αποφέρει κέρδη. Κέρδη για τους επιχειρηματίες, τα οποία θα προκύψουν από τα επιπλέον οικονομικά βάρη που θα πληρώσουν οι πολίτες για την ιδιωτικοποιημένη διαχείριση των ΑΣΑ και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, με μειωμένα εισοδήματα, φτώχεια και μεγάλη ανεργία.

Αναζητώντας τα Κοινά στη διαχείριση των απορριμμάτων

του Τάσου Κεφαλά

μέλος της Πρωτοβουλίας Συνεννόησης για την Διαχείριση των Απορριμάτων
και της Επιτροπής Αλληλεγγύης στις Σκουριές

Σε μια Ελλάδα, η οποία θάβει το 81% των αστικών στερεών αποβλήτων της (ΑΣΑ), σύμφωνα με τα ωραιοποιημένα στοιχεία της διοίκησης, ήταν ζήτημα χρόνου το να ξεσπάσουν περιστατικά οξείας κρίσης, σε πολλές περιοχές (Πελοπόννησος, Ηλεία, Στερεά, Αν. Μακεδονία και Θράκη, νησιά κλπ.). Διότι σε πολλές από αυτές η διάθεση είναι ανεξέλεγκτη, αφού δεν υπάρχουν ασφαλείς και αδειοδοτημένοι χώροι υγειονομικής ταφής αποβλήτων ή υπολειμμάτων (ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ). Και εκεί που υπάρχουν οι χώροι ταφής, ο ένας μετά τον άλλο γεμίζουν. Και η δημιουργία νέων δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση, αφού κανείς δεν τους θέλει κοντά του. Η κατάσταση αυτή έχει πυροδοτήσει σειρά διεργασιών και αντιδράσεων.

Το συγκεντρωτικό μοντέλο και η αποκεντρωμένη διαχείριση, με έμφαση στην προδιαλογή

Το πως φτάσαμε ως εδώ έχει την εξήγησή του. Το ίδιο και οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών σε νέους χώρους ταφής, ακόμη και σε ήπιες δραστηριότητες διαχείρισης, όπως η ανακύκλωση. Όμως, αυτό που, τώρα, προέχει δεν είναι οι θεωρητικές αναλύσεις, αλλά οι συγκεκριμένες πολιτικές, που, αφενός, θα αποτρέψουν μια προδιαγεγραμμένη έκρηξη και, αφετέρου, θα δρομολογήσουν ένα νέο μοντέλο διαχείρισης, με προοπτική και σε όφελος της κοινωνίας.

Στο επίπεδο αυτό τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά καθαρά. Τα βασικά «στρατόπεδα» έχουν διαμορφωθεί και το καθένα από αυτά έχει να προτείνει το δικό του μοντέλο διαχείρισης: